شبه مغزهای کوچک می توانند به روند تحقیقات کمک کنند ولی نگرانی های اخلاقی نیز در موردشان وجود دارد.
در چهار سال اخیر دانشمندان در وین اتریش راه زیادی را طی نمودند تا بتوانند تکه های کوچکی از مغز انسان را با استفاده از سلول های بنیادی بسازند. پیشرفته ترین ارگانویدهای مغزی انسان که تاکنون ساخته شده از دانه عدس بزرگتر نیست و تنها در لوله های آزمایشگاهی ساخته شده ولی با انواع محرک های الکتریکی، پالس هایی همانند مغز واقعی انسان را تولید می کند. آنها قادر به تولید نورون های جدیدی هستند که بسیار شبیه نورون های لایه های مغزی است، همچنین این ارگانویدها شش لایه کورتکس مغزی انسان را می سازند که ناحیه مسئول تفکر، حرف زدن، قضاوت و سایر عملکردهای پیشرفته شناختی از آن جمله اند.
این ساختارهای شبه مغزی کوچک قادر به ایجاد تحول در پژوهش های متمرکز بر تکامل مغز انسان و همچنین بیماری هایی از قبیل آلزایمر و یا حتی عفونت به ویروس زیکا هستند ولی سر و صداهای ناگهانی بوجود آمده بخاطر تولید شبیه ترین ارگان به مغز انسان آنهم در آزمایشگاه، پژوهشگران را وارد آب های ناشناخته ای در حیطه اخلاق نموده است. همانند بسیاری از دانشمندان، Hongjun Song که یک دانشمند نورولوژی در دانشگاه پنسیلوانیا است می گوید: معتفد نیستم که یک ارگانوید در شرایط آزمایشگاهی قدرت تفکر داشته باشد ولی بهرحال این موضوعی است که باید مورد بحث قرار گیرد.
پس از اینکه اخیرا دو پژوهشگر این ارگانویدهای مغزی انسان را در سر موش های آزمایشگاهی کاشتند این بحث بسیار داغ تر شد چرا که پس از آن در آزمایشگاه دیگری گزارشی از اتصال این ارگانویدهای مغزی انسانی تشکیل شده در آزمایشگاه به رگ های موش جهت پایدار ماندن آن و اولین مرحله در رشد ارگانوید در این حیوان منتشر گردید. ایجاد شبکه عروقی در این ارگانویدها و رشد آن در حیوانات مسئله ایست که چالش های اخلاقی را در پی دارد. در این خصوص علم ارگانویدها وارد مرحله جدیدی شده است و در حقیقت پیشرفت علوم آنقدر سریع است که اخلاق پژوهشی نمی تواند به آن برسد. خبرهایی از کار با ارگانویدهای مغزی از مطالعات منتشر نشده وجود دارد که نشان می دهد این ارگانویدها پس از کاشت در موش های آزمایشگاهی زنده مانده، رشد کرده، تشکیل شبکه عروقی داده و اکسون هایی به بافت های اطرف خود فرستاده اند که حامل سیگنال های الکتریکی به سایر نورون ها می باشد.
مشکلاتی که بر سر راه توسعه ارگانویدها جهت تولید یک ارگان وجود دارد به مرور در حال از بین رفتن است چرا که هم اکنون می شود با وارد نمودن جریان خون در آنها موجب زنده مانی، رشد و تکامل آنها شد و بزودی شاهد این خواهیم بود که بتوان چند ارگانوید را بهم متصل نمود، نه سه یا چهار ارگانوید بلکه هزاران عدد از آنها که تعدادشان می تواند به اندازه مغز یک موش باشد و قادر باشند ظرفیت های شناختی و هیجانی یک انسان را از خود بروز دهند.
برای دانلود متن کامل مقاله کلیک کنید.